De term neurodiversiteit werd in de jaren ‘90 geïntroduceerd door Australische socioloog Judy Singer, die zelf autistisch is. Ze pleitte ervoor om neurologische verschillen niet als stoornissen te zien, maar als natuurlijke varianten binnen de menselijke soort. Het idee achter neurodiversiteit is dat er niet één ‘juiste’ manier van denken, leren of waarnemen bestaat, maar dat menselijke neurologie divers is — net zoals biodiversiteit in de natuur.

We zijn niet ‘kapot’, de wereld is alleen niet goed op ons afgestemd.

Neurodivergent zijn betekent zeker niet dat je ‘ziek’ of ‘abnormaal’ bent, maar dat je hersenen anders werken. Het betreft vooral mensen met autisme (ASS), ADHD, dyslexie, dyscalculie, dyspraxie, hoogbegaafdheid, tourette of bepaalde leerafwijkingen.
Sommige neurodivergente mensen ervaren beperkingen in een wereld die niet op hen is afgestemd, terwijl anderen juist unieke talenten en sterke kanten hebben.

Als kind voelde ik me een buitenstaander, lees ‘alien op een vreemde planeet’. Mijn manier van denken was anders dan mijn medeleerlingen. Terwijl klasgenoten schijnbaar moeiteloos omgingen met sociale situaties, hield ik het zelf liever bij patronen, details, diepe interesses en vooral op mezelf. Pas veel later, na mijn diagnose autisme, begreep ik waarom. Maar wat ik toen nog niet wist, was dat dit geen beperking hoefde te zijn — het kon juist een kracht zijn.

Veel neurodivergente mensen voelen zich gedwongen om zich aan te passen, te ‘maskeren’ om erbij te horen. Maar stel je voor dat de samenleving niet van ons zou vragen om ‘normaal’ te doen, maar in plaats daarvan gewoon zou waarderen hoe we anders denken, anders voelen, anders waarnemen? In plaats van neurodivergente mensen te ‘corrigeren’ of dwingen zich aan te passen, zou de samenleving meer ruimte kunnen maken voor de verschillende denk- en werkstijlen.
Trouwens, veel grote uitvinders, kunstenaars en wetenschappers waren neurodivergent. Hun unieke manier van denken en handelen leidde tot baanbrekende ontdekkingen. Net doordat ze de dingen vanuit een andere originele hoek bekeken. Ze brachten nieuwe ideeën, patronen en structuren die anderen misschien niet meteen zagen.

Door ruimte te maken voor verschillende denkstijlen en mensen niet te forceren in een door de maatschappij opgelegd keurslijf, creëren we een wereld waarin iedereen kan gedijen. Neurodiversiteit is geen afwijking, maar een natuurlijke variant in het menselijke zijn.
Als we dat kunnen omarmen, wordt onze samenleving alleen maar rijker.